احتمالا شما هم خیال پرواز به سرتان زده است یا حداقل لحظه‌ای خود را آسمان تصور کرده‌اید. این یک تجربه ناب است که قرن‌ها به همراه انسان بوده است و چتر بازی اکنون در اختیار ما می‌گذارد. چتر بازی به عنوان یک ورزش در دهه ۱۹۶۰ میلادی پا گرفت، یعنی زمانی که برای اولین بار چترهای ورزشی جدیدی طراحی شد که امکان پرواز را برای عموم فراهم می‌کرد. چتربازی همان‌طور که بهترین ورزش برای تجربه هیجان است، یک ورزش بسیار متفاوت برای آرامش و کاهش اضطراب نیز به شمار می‌آید.
ابداع چتر نجات اغلب به سباستین لئورماند نسبت داده می‌شود که آن را در سال ۱۷۸۳ ساخت. هرچند چتر بازی نیز مانند هر ورزش دیگری، فراز و فرودهایی داشته است، اما ایده اصلی‌اش آن بود که شما از یک ارتفاع مشخص، از دورن یک هواپیما یا بالای یک کوه به پایین سقوط کنید، حدود ۳۰ تا ۱۸۰ ثانیه پرواز کنید و سپس به تدریج در هوا شناور شوید تا زمانی که با چتر نجات در زمینی امن فرود بیایید.
ما در این مقاله اکتیک می‌خواهیم شما را با ورزش چتر بازی آشنا کنیم و نکاتی درباره آموزش چتر بازی بهتان بگوییم. در این مقاله شما با نحوه انجام این ورزش نیز آشنا خواهید شد. اگر رویای پرواز کردن دارید و یا دلتان یک تجربه هیجان‌انگیز می‌خواهد، این مقاله را از دست ندهید.
آنچه می‌خوانید
چتر نجات چگونه کار می‌کند؟
یک چتر نجات با فشار دادن هوا به جلوی آن و ایجاد یک بال-که چتر باز می‌تواند زیر آن پرواز کند- کار می‌کند. چتر نجات با پایین کشیدن خطوط فرمان، کنترل می‌شود؛ خطوطی که شکل بال را تغییر می‌دهند و باعث چرخش آن یا افزایش و کاهش سرعت فرود می‌شوند.
چترهای مدرن چتر بازی، تقریبا همگی مستطیلی شکل هستند – بسیار متفاوت از چترهای گرد قدیمی. این تغییر شکل باعث شده است تا چتربازان بتوانند کنترل بسیار بیشتری بر چترهایشان داشته باشند. امروزه چتربازان می‌توانند سایبان‌های خود را در آسمان به راحتی بچرخانند، سرعت فرود را تغییر دهند، سر خوردن خود را صاف کنند و فرود با چتر نجات را دقیق تر از همیشه انجام دهند.
چتر نجات امروزه دارای «بال‌های نیمه سخت» است. این بدان معنی است که آن‌ها در حین پرواز تقریباً سخت و مستحکم هستند. در واقع، آن‌ها آنقدر محکم هستند که چتربازها ممکن است چترهای خود را به هم بکوبند. در رشته ای به نامCRW ، چتربازان حتی می‌توانند در بالای سایبان راه بروند.
انواع پریدن در چتر بازی
شما پیش از چتر بازی می‌توانید نوع پریدن خود را انتخاب کنید. ما سه نوع متداول پریدن در اسکای دایوینگ داریم.
- اکثریت قریب به اتفاق، مردم انتخاب می‌کنند که یک پرش جفتی (tandem jump) انجام دهند. این پرش نوعی از اسکای دایوینگ است که در آن زمانی که به مربی به واسطه یک دهنه مهار وصل هستید، از هواپیما یا بالای کوه می‌پرید. مربی شما چتر نجاتی دارد که به اندازه کافی بزرگ است و می‌تواند برای هر دوی شما استفاده شود.
این نوع پریدن به آموزش اندکی نیاز دارد. شما می‌توانید بیشتر «بنشینید و از پرواز لذت ببرید» در حالی که مربی تمام بخش‌های فنی چتر بازی را اداره می‌کند.
- نوع دیگری از پریدن در این ورزش، پرش سطح یک AFF (سقوط آزاد تسریع شده) است. آموزش چتر بازی برای این پرش، شامل یک دوره یادگیری در روی زمین است که تقریباً ۵-۶ ساعت طول می‌کشد و پس از این آموزش می‌توانید با چتر نجات خود اسکای دایوینگ را تجربه کنید.
در این نوع پرش، دو مربی باتجربه خواهید داشت که در هنگام خروج از هواپیما و سقوط آزاد متعاقب آن به شما کمک می‌کنند تا بدن خود را در موقعیت مناسبی قرار دهید. مربیان شما در این نوع آموزش چتر بازی، برای بازکردن سایبان نیز به شما کمک می‌کنند. شما همچنین از کمک یک مربی در زمین برخوردار خواهید بود که از طریق امواج رادیویی با شما در ارتباط است.
- یکی از گزینه‌های دیگر برای چتر بازی که ممکن است با آن روبرو شده باشید، پرش با طناب متصل است. این پرش شامل همان آموزش پرش سطح ۱ AFF است، اما پس از خروج از هواپیما، چتر نجات شما به طور خودکار توسط یک طناب متصل به هواپیما کنترل می‌شود. محبوبیت پریدن با طناب متصل در سال‌های اخیر به طور کلی کاهش یافته است و اغلب افرادی که برای اولین بار در آن حضور می‌یابند، در نهایت یک پرش جفتی یا AFF سطح ۱ انجام می‌دهند.
چگونه چتر بازی کنیم؟
چتر بازی در ابتدا هیجان‌انگیز یا شاید حتی ترسناک به نظر می‌رسد. غلبه بر این ترس، بزرگترین قدمی است که می‌توانید برای انجام اولین تجربه پریدن بردارید. پس از غلبه بر ترس، چتر بازی جفتی راحت‌ترین راه برای اسکای دایوینگ است. در چتر بازی جفتی، شما با یک مربی باتجربه در ارتباط خواهید بود و او بیشترین کار را انجام خواهد داد. هیچ تجربه اولیه خاصی لازم نیست. پس کار کردن بر روحیه‌تان و همین‌طور تمایل شما به تجربه هیجان، مهم‌ترین فاکتور در پریدن است.
پیشنهاد خواندنی: راهنمایی برای خرید تجهیزات پاراگلایدر
آنچه نیاز دارید قبل از اسکای دایوینگ بدانید
اگرچه شما در باشگاه‌های چتر بازی می‌توانید اطلاعات دقیقی در مورد پریدن کسب کنید، اما قبل از اسکای دایوینگ به خاطر سپردن چند نکته ضروری است:
- نفس کشیدن: یکی از رایج‌ترین تصورات غلط در مورد چتربازی این است که نمی‌توانید نفس بکشید. این ایده کاملا اشتباه است و شما می‌توانید در طول تجربه پریدن، حتی در سرعت‌های بالا، مانند ۳۰۰ کیلومتر در ساعت، به راحتی نفس بکشید.
- ایمنی: چتربازی یک ورزش هوایی است و رعایت معیارهای ایمنی باید همیشه اولویت اول باشد. در ابتدا شاید تصور کنید که چتر بازی ورزشی خطرناک است، اما این یکی از ایمن‌ترین ورزش‌ها است که تلفاتش به مراتب پایین‌تر از تصادفات جاده‌ای است.
- صحبت کردن: صحبت کردن با چتربازان دیگر هنگام چتربازی، امکان‌پذیر نیست، زیرا شدت صدای باد بسیار بیشتر از آن چیزی است که یک انسان می‌تواند بشنود. اما همچنان می‌توانید با مربی خود ارتباط برقرار کنید.
وسایل مورد نیاز چتر بازی
- چتر نجات: اولین ابزاری که به آن نیاز دارید، طبیعتا چتر نجات است. این وسیله شما را در هوا معلق نگه می‌دارد. چتر نجات برای آموزش چتر بازی در اندازه‌های مختلف وجود دارد. برای اولین چتر بازی، معمولا افراد با چترهای عریض‌تر و کندتر می‌پرند تا بتوانند فرود خود را بهتر کنترل کنند. تمام چتربازان با دو چتر نجات، یکی چتر نجات اصلی و دیگری چتر ذخیره می‌پرند. این اقدامی در راستای تضمین امنیت چترباز است.
- دستگاه فعال‌سازی خودکار چتر بازی: این دستگاهی زمانی استفاده می‌شود که اگر شما یا مربی‌تان نتوانید، در صورت بروز موارد اضطراری مانند بی‌هوشی، چتر نجات خود را باز کنید. ADD یا دستگاه فعال‌سازی خودکار، ارتفاع و سرعت فرود شما را کنترل می‌کند تا فرودی ایمن داشته باشید.
- لباس: لباس‌های مختلفی برای این ورزش تعبیه شده است. شما می‌توانید در مراکز مختلف به راحتی این لباس‌ها را تهیه کنید. برخی از مراکز آموزش چتر بازی نیز این امکانات را در اختیار شما قرار می‌دهند.
- عینک و کلاه ایمنی: عینک برای چشمان شما ضروری است، زیرا از چشمان شما در برابر باد محافظت می‌کند. کلاه ایمنی نیز یکی از وسایل کاربردی اسکای دایوینگ است، چون از سر شما، به‌ویژه هنگام خروج از هواپیما و هنگام فرود بر روی زمین، محافظت می‌کند.
چگونه برای چتر بازی آماده شویم؟
چتر بازی مطمئناً چالش‌برانگیز است، اما وقتی کاملا آماده باشید دشوار نخواهد بود. در اینجا نکاتی هستند که به شما در داشتن تجربه‌ای بهتر از آن کمک می‌کنند
- صبحانه بخورید: مهم است قبل از پریدن صبحانه سالم و مقوی میل کنید. معده خالی، اگر دچار اضطراب شوید، شرایط را بدتر می‌کند. اما پرخوری نکنید. همچنین می‌توانید مقداری تنقلات با خود بیاورید.
- از تجهیزات مناسب استفاده کنید: اگر از لباس‌های گشاد استفاده می‌کنید، ممکن است در ارتفاع بالا، سرما را احساس کنید. بهترین لباس همان لباس پرش (jumpsuit) است که با لایه‌های نزدیک‌به‌هم پوشیده شده است.
- سفرتان را ضبط کنید: چتر بازی یکی از هیجان‌انگیزترین تجربیاتی است که می‌توانید در زندگیتان داشته باشید. پس دوربین خود را به همراه بیاورید.
- به اندازه کافی بخوابید: شما باید قبل از تجربه هیجان‌انگیز چتر بازی استراحت خوبی داشته باشید. خواب خوب شبانه می‌تواند سطح استرس شما را کاهش دهد و نیز روحیه و توجه شما برای چتربازی را بالا ببرد.
هفت نکته درباره چتر بازی
- با چتربازان ماهر و باسابقه درباره بهترین مکان آموزش چتر بازی گفتگو کنید. آن‌ها می‌توانند علاوه بر این، اطلاعات مفیدی درباره نحوه پرواز به شما ارائه دهند.
- چند روز قبل از چتر بازی، به هیچ وجه نوشیدنی الکلی مصرف نکنید. شما برای پریدن نیاز دارید بدنتان بهترین کارایی و واکنش را از خود نشان دهد. مصرف الکل می‌تواند قدرت عکس‌العمل شما را کاهش دهد.
- عجله نکنید و یک‌شبه تمام وسایل چتر بازی را نخرید. به مرور می‌توانید وسایل حرفه‌ای اسکای دایوینگ را تهیه کنید.
- به تماشای فیلم‌های اسکای دایوینگ بپردازید. البته منظور فیلم‌های هالیوودی نیست، بلکه ویدئوهای واقعی از این ورزش.
- انتظار داشته باشید که نویز هواپیما را هم بشنوید. زمانی که برای اولین بار می‌پرید، ممکن است صدایی که از موتور هواپیما می‌شنوید، برایتان اذیت‌کننده باشد. اما نگران نباشید، مشکل بزرگی نیست و می‌توانید با آن کنار بیایید.
- مهارت‌ها و تکنیک‌های چتر بازی را یاد بگیرید و تمرین کنید.
- بر روی اسکای دایوینگ خود تمرکز کنید. زمانی که اولین بار می‌خواهید بپرید، شاید هزاران فکر به ذهنتان بیاید. اما فقط به یک چیز فکر کنید. آنچه اهمیت دارد این است که شما می‌خواهید پرواز را تجربه کنید. پس از آن لذت ببرید.
تفاوت چتر بازی با پاراگلایدر چیست؟
تا اینجا درباره چتر بازی صحبت کردیم. اما اکنون می‌خواهیم به تفاوت‌های عمده میان چتر بازی و پاراگلایدر اشاره کنیم.
- پرواز آزاد/سقوط آزاد: در پاراگلایدر ما یک پرواز آزاد را تجربه می‌کنیم، در حالی که در اسکای دایوینگ ما با یک سقوط آزاد طرف هستیم.
- در پاراگلایدر هدف بالا رفتن، اما در چتر بازی، هدف پایین آمدن است.
- مهارهای این دو ورزش متفاوت است. در حالی که مهار پاراگلایدر چیزی مثل صندلی راحتی است، در چتر بازی چیزی شبیه به مهار کوهنوردی به شما وصل است.
- تجربه پرواز در پاراگلایدر افقی، اما در اسکای دایوینگ عمودی است.
در مجموع می‌توانیم بگوییم هر دو ورزش، بسیار پرهیجان هستند و احساسات مشترکی را برمی‌انگیزند. در کنار چتر بازی و پاراگلایدر می‌توانید نام وینگسوت را اضافه کنید. ورزشی که در آن با لباس بالدار یا خفاشی می‌توانید تجربه بسیار خاصی از پرواز به دست بیاورید.
سوالات متداول درباره چتربازی
سفر با هواپیما تا رسیدن به ارتفاع مورد نظر، ترسناک‌ترین بخش این ورزش است.
پرخوری، کم‌خوری، کم‌خوابی.
ویدئوهای آموزشی ببینید. با افراد با تجربه صحبت کنید. با چتر بازی مثل یک ورزش برخورد کنید.
بدون دیدگاه، دیدگاه خود را در زیر اضافه کنید!