تجهیزات پاراگلایدر برای لذت‌بردن از تجربه پاراگلایدر همان‌قدر اهمیت دارد که بال پرنده برای پرواز! شما با مجموعۀ استانداردِ تجهیزات پاراگلایدر، می‌توانید تجربه بی نظیر پرواز را احساس کنید، چیزی که هرگز فراموش نخواهید کرد و احساسی که پرواز در شما ایجاد می‌کند، چیزی است که بیش از آنچه تصورش را بکنید از آن لذت خواهید برد. وقتی از تجهیزات پاراگلایدر مطمئن باشید، پاراگلایدرْ شما را قادر می‌سازد تا بر روی یک چیز تمرکز و ذره‌ذره ترشح آدرنالین را جذب کنید، اینجاست که با دیدن مناظر نفس‌گیر زیرپایتان، اعتمادبه‌نفسی به دست می‌آورید که دیگر هیچوقت مشابهش را پیدا نخواهید کرد. اکتیک می‌خواهد به شما بگوید که تجهیزات لازم برای تجربه پاراگلایدر چیست؟ و چرا باید هر کدام از آنها را داشته باشید. در ضمن در اکتیک شما می‌توانید تجربه و مشاوره بهترین مربی‌های پاراگلایدر را هم داشته باشید چون اکتیک جهان ارتباط با متخصصان، چه به‌صورت آنلاین و چه به‌صورت آفلاین، است.
آنچه می‌خوانید
تاریخچه تکامل تجهیزات پاراگلایدر
پاراگلایدرها به دو شکل تکامل پیدا کردند. یکی از این شیوه‌های تکاملی، تکامل چترهای گرد بود که برای حرکت‌های رو به جلو یک سوراخ در آنها تعبیه می‌شد. این‌ها در نهایت به چترهای هوایی به‌اصطلاح قوچ‌شکل تبدیل شدند. تقریباً در همان زمان که این کار در حال آزمایش بود، در دهه ۱۹۶۰، دیوید باریش در آزمایش و توسعه یک سیستم بازیابی فضاپیما که به ساخت بال بادبانی یا همان Sail-wing منتهی شد، به ناسا کمک کرد. بله! گویا نمی‌شود پای یک پدیده هوانوردی در میان باشد و اسمی از ناسا نباشد. البته این پروژه ناسا منتهی نشد به پاراگلایدرهایی که ما می‌شناسیم.
پاراگلایدرهای اولیه، حدوداً در سال ۱۹۷۵ راه افتادند و مهاربندی ساده‌ای داشتند و به چترهای رَم شباهت داشتند. نسبت سر خوردن این گلایدرها ۳ به ۱ بود. بنابراین به ازای هر ۳ متری که به جلو حرکت می‌کردند، ۱ متر پایین می‌آمدند. به دلیل نسبت لغزش پایین و عدم حفاظت هارنس، صدمات در این نوع پاراگلایدرها شایع بود. در طول دهه ۱۹۸۰، شکل بیضوی متمایز پاراگلایدر مدرن شروع به ظهور کرد و نسبت سر خوردن بین ۳:۱ و ۴:۱ عادی شد. در ادامهْ پاراگلایدر مدرن ظاهر شد؛ یک پاراگلایدر مدرن دارای طناب‌های بسیاری که هر کدامشان از بال به‌عنوان یک ایرفویل بسیار کارآمد پشتیبانی می‌کنند. نسبت سر خوردن بین ۸ و ۹.۵ به ۱ در پاراگلایدرهای مدرن رایج است.
در مورد این پاراگلایدرهای مدرن فقط کافی است به تکامل هارنسی که دارای بالشتک است در صورت فرودهای سخت توجه کنید. آینده بال‌های پاراگلایدر اما با پاراگلایدرهایی مثل Deathblade روشن است. همچنین استفاده از میله‌های کربنی درون پارچه برای افزایش سفتی بال هم چیز کمی نیست.
بال پاراگلایدر
حرف‌زدن دربارۀ تجهیزات پاراگلایدر، با بال پاراگلایدر یا Paragliding Wing شروع می‌شود. بال، بزرگترین قطعه تجهیزات پاراگلایدر است و اغلب در مورد آن سوءتفاهم پیش می‌آید، چون بسیاری از مردم عجله می‌کنند و گلایدرهای قدیمی‌تر را به‌دلیل ارزان‌بودن می‌خرند و امیدوارند که با آنها پاراگلایدر را یاد بگیرند. این یک دستور العمل خوب برای رفتن به بیمارستان یا بدتر از آن است. دلیل ارزان‌بودن تجهیزات پاراگلایدر این است که کسانی که می‌دانند، آنها را نمی‌خرند. تجهیزات پاراگلایدر عمر محدودی دارند، نور خورشید و فشارهای ناشی از پرواز، مواد بال را در طولانی‌مدت تخریب می‌کند. برای مثال پارچه‌ای که در ابتدای خرید تقریباً در برابر هوا غیرقابل نفوذ بود، به‌تدریج متخلخل می‌شود. تخلخل بر ویژگی‌های پرواز تأثیر می‌گذارد و در نهایت بالْ غیر‌قابل‌پرواز می‌شود. همچنین یادتان باشد که گلایدرهای پرفورمنس، فقط برای خلبانانِ پاراگلایدرِ بسیار باتجربه هستند.
در این بین انواع گلایدر وجود دارد که مهم‌ترین دسته‌بندی برمی‌گردد به تفاوت بین یک گلایدر مبتدی و یک گلایدر پیشرفته با کارایی بالا؛ اولی معمولاً برای تازه‌کارها استفاده می‌شود و دومی برای حرفه‌ای‌ها. گلایدرهای مبتدی جدید عملکرد و ایمنی بسیار خوبی دارند. برای بحث ایمنی در تجهیزات پاراگلایدر در طول سال‌ها سیستم‌های ایمنی و تست مختلفی وجود داشته است. مهم‌ترینشان این‌ها هستند: DHV، AFNOR، LTF، DULV و EN. رایج‌ترین درجه‌بندی‌ها،DHV برای گلایدرهای دست دوم و LTF، EN و DULV برای گلایدرهای جدیدتر است. مبتدیان باید پاراگلایدر DHV1 یا LTF1 را هدف قرار دهند. هر گونه انحراف از این توصیه فقط باید توسط یک مربی کاملاً ماهر و با تجربه انجام شود. بال های پاراگلایدر در اندازه‌های مختلفی وجود دارد. اندازه باید با وزن شما مطابقت داشته باشد. نه فقط وزن بدن شما، بلکه وزن شما با تسمه، کوله پشتی، لباس‌های پرواز، چکمه، آب، تجهیزات رادیویی و غیره. به هر حال، همه این چیزها به شما آویزان است. برخی از مربیان وزن خود بال را نیز در نظر می‌گیرند.
هارنس در پاراگلایدر
Harnessیا همان مهار یکی دیگر از مهم‌ترین تجهیزات پاراگلایدر است. این دسته از تجهیزات پاراگلایدر، باید راحت و دارای محافظ مناسب پشت به شکل یک پدِ فومِ محصورشده باشند و بسیاری از هارنس‌ها هم دارای یک صفحه پلی کربنات برای کمک به جلوگیری از نفوذ چوب‌ها و شاخه‌ها هستند. البته در بین تجهیزات پاراگلایدر در این بخش نوع دیگری از هارنس هم هست که همان هارنس های قدیمی بدون محافظ پشت یا هارنس‌های سبک وزن هستند. این دسته از هارنس‌ها برای خلبانان بسیار باتجربه که با تجهیزات خود پیاده‌روی انجام می‌دهند، است.
این یک تصور غلط رایج است که یک هارنس زمینی یا همان ground handling harness، نیازی به محافظت از پشت ندارد. این کار خطرناک است! موقعی که دوره پاراگلایدر خود را تمام کردید، متوجه خواهید شد که می‌توانید در حین تمرینِ زمینیِ پاراگلایدر، به‌راحتی از روی زمین بلند شوید و همزمان می‌فهمید که بازگشت به زمین بدون هیچ‌گونه محافظتی می‌تواند منجر به آسیب جدی کمر شود. خلاصه یک هارنس خوب با محافظ پشتی تهیه کنید، بعضی از آنها محافظ جانبی هم دارند. هارنس‌ها همچنین باید دارای جیب‌هایی باشند که در هنگام پرواز برای نوشیدنی، تنقلات، رادیو، تجهیزات ایمنی و غیره به آن نیاز پیدا می‌کنید. همچنین هارنس باید یک قسمت ذخیره‌سازی برای کوله پشتی و چتر نجات شما در دسترس داشته باشد.
چتر نجات از مهم‌ترین تجهیزات پاراگلایدر است
مهم‌ترین وسیله در بین تجهیزات پاراگلایدر، چتر نجات است. اگر مشکلی در بال اصلی شما پیش بیاید، چتر نجات وارد کار می‌شود. موقعی که شروع به کسب مهارت کردید، به‌تدریج پرواز در ارتفاع را امتحان خواهید کرد. حمل چتر نجات را برای خودتان اجباری در نظر بگیرید و همیشه حتی اتفاقات نامحتمل خرابی سیستم، فروپاشی‌های غیرقابل‌بازیابی، طناب‌های درهم‌تنیده و برخورد به اجسام را در نظر بگیرید. برای گلایدرهایی با کارایی بالا (که خیلی راحت‌تر فرو می‌ریزند) بعضی خلبانان ۲ چتر نجات حمل می‌کنند. پس اگر قرار است پاراگلایدر را دنبال کنید و عاشقش هستید اول باید مهم‌ترین ابزار از تجهیزات پاراگلایدر یعنی چتر نجات را تهیه کنید.
کلاه ایمنی برای پاراگلایدر
کلاه پاراگلایدرِ صورت باز و کلاه پاراگلایدر تمام صورت، دو نوع از کلاه‌های ایمنی پاراگلایدر هستند. اگر کلاه ایمنی ندارید نباید بپرید. بسیاری از خلبانان از کلاه ایمنی دوچرخه با کیفیت خوب استفاده می‌کنند، اما توصیه می‌شود که کلاه ایمنی اختصاصی از جنس فایبرگلاس یا فیبر کربن خریداری کنید. به یاد داشته باشید که شما فقط یک مغز دارید، مراقب آن باشید و حتماً کلاه ایمنی را در لیست خرید تجهیزات پاراگلایدر بگنجانید.
واریومتر پاراگلایدر
قطعه بعدی در بین تجهیزات پاراگلایدر، ارتفاع سنج است. Vario برای تعیین ارتفاع شما استفاده می‌شود، اما مهم‌تر از آن میزان نزول شما را هم اندازه می‌گیرد. واریومتر به شما می‌گوید که بالا می‌روی یا پایین می‌آیی. بسته به اینکه در حال افزایش یا کاهش ارتفاع هستید، واریومترها دو بوق با صدای مختلف دارند. این ابزار کمک می‌کند تا برای شما مشخص شود که در کدام ترمال پرواز می‌کنید و چه زمانی از یک ترمال خارج می‌شوید.
چند مورد دیگر از تجهیزات پاراگلایدر
مجموعه‌ای از تجهیزات اضافی و اختیاری برای پاراگلایدر وجود دارد که بسته به محل پرواز و آب و هوا نیاز است. در بین این تجهیزات پاراگلایدر دستکش از دست‌ها در برابر سرما و سوختگی احتمالی با طناب‌ها در حین جابجایی از زمین به آسمان، محافظت می‌کند. دومی لباس پرواز است؛ هر ۱۰۰۰ فوت، دمای هوا حدود ۳ درجه کاهش می‌یابد. یکی دیگر از جذاب‌ترین تجهیزات پاراگلایدر، چاقوی قلاب یا V-knife است که به‌درد پرواز بر روی یا نزدیک آب می‌خورد و به‌منظور، بریدن طناب‌ها در صورت فرود در آب مفید است.
کفش هم واقعاً باید در دسته تجهیزات ضروری پاراگلایدر باشد. کفش‌های ساق‌بلند، برای محافظت از مچ پای خلبانان پاراگلایدر کارآمد است. همچنین اگر برآمدگی‌هایی نداشته باشند که به طناب‌ها گیر کرده و احتمالاً به وسایل شما و غیره آسیب بزند باز بهتر است. همچنین اگر به پروازهای طولانی‌تر می‌روید، لازم است تا مربی پاراگلایدر شما بتواند با شما صحبت کند. بسیاری از خلبانان یک رادیو UHF برای ارتباط با یکدیگر و VHF برای تماس با خدمات پرواز دارند. همیشه به یاد داشته باشید که ما با یک هواپیمای واقعی (هر چند کند) پرواز می‌کنیم پس به همۀ تجهیزات پاراگلایدر نیاز داریم.
حرف آخر؛ ایمنی، لذت را به جای ترس می‌نشاند
اطلاعات این نوشته فقط یک سری اطلاعات کلی است. پاراگلایدر یک ورزش بالقوه خطرناک است. قبل از خرید هر گونه تجهیزات پاراگلایدر و اقدام به پرواز، شما باید آموزش‌های حرفه‌ای را از افراد باتجربه و معتبر دریافت کنید. یادگیری دقیق هنر پرواز و حفظ سلامتی شما بر هر چیزی در این سایت برتری دارد. اکتیک، جهان تجربه‌هاست و ما اینجا باتجربه‌ترین فعالان و مربی‌های پاراگلایدر را به شما معرفی می‌کنیم. شما می‌توانید هر سوالی که دربارۀ تجهیزات پاراگلایدر دارید را با آنها در میان بگذارید تا این مربیان بر اساس کارایی مدنظر شما، راهنمایی‌تان کنند.
بدون دیدگاه، دیدگاه خود را در زیر اضافه کنید!