پاراگلایدر، ورزشی دربارۀ صبر و کنترل است! این صبر و کنترل، زمانی جذاب خواهد شد که شما بتوانید تمام کارهای لازم برای مراقبت از خودتان را حین آموزش پاراگلایدر انجام دهید؛ پس درنظر بگیرید که اطلاعات این نوشته فقط یک سری نکات کلی است، چون پاراگلایدر یک ورزش بالقوه خطرناک است.
یادتان باشد قبل از خرید تجهیزات پاراگلایدر یا پرواز، دریافت آموزش حرفهای کاملاً ضروری است. آموزش و مشاوره حرفهای شما بر هر چیزی برتری دارد. با این اوصاف ممکن است بپرسید آیا آموزش پاراگلایدر ارزشش را دارد؟ بله! اگر میتوانید احساس اوج گرفتن مثل یک عقاب را تصور کنید، از قدرت باد و آبوهوا استفاده کنید تا مسافتهای طولانی را طی کنید و جهان را با نسیمی که در چهره خود دارید ببینید، شما خوب میدانید که ارزشش را دارد. اکتیک که جهان کشف تجربههاست به شما کمک خواهد کرد که باتجربهترین افراد برای آموزش پاراگلایدر را پیدا کنید.
مراحل آموزش پاراگلایدر
آموزش پاراگلایدر در سرتاسر جهان معمولاً چطوری است؟ اولین مرحله، معمولاً آشنایی با تجهیزات است. مربی به شما یک سری نکات کلی میگوید و شاید هم یک سری فیلم را در روند آموزش پاراگلایدر به شما نشان دهد. پس از وزنکشی (برای انتخاب اندازه صحیح گلایدر برای شما) و برخی بحثها در مورد شرایط باد، مربی ممکن است شما را به یک زمین چمن با سطح باز ببرد تا اولین بار با کارایی بال در پاراگلایدر آشنا شوید.
این مرحله، حیاتی است. دانشجویانِ آموزش پاراگلایدر، حالا درک میکنند که پرواز با بادبادک ۲۴ متر مربعی یا بزرگتر از آن چطوری است! این بالها میتوانند شما را بهراحتی از روی زمین بلند کنند. این فعالیت، کیتینگ یا زمینشناسی، نامیده میشود. تمرین کیتینگ احتمالاً یک رویداد روزانه خواهد بود و احتمالاً انرژی زیادی هم از شما میگیرد، بنابراین انجام آن یک ساعت یا بیشتر کافی است. این تمرین تا زمانی که احساس خوبی نسبت به بال، تمام خطوط و تکنیکهای بالا آوردن بال و کنترل آن در هوا پیدا کنید، ادامه مییابد.
تئوری آموزش پاراگلایدر هم کم نیست، چون شما باید با محدودیتهای پاراگلایدر، شرایط آبوهوایی مناسب برای پرواز و میکروهواشناسی آشنا شوید. برای اکثر افراد، این اطلاعات کاملاً جدید خواهد بود و حتی برای خلبانان هوانوردی عمومی، دانش دقیق از شرایط باد محلی که یک خلبان پاراگلایدر باید بداند، شگفتانگیز است. بههمیندلیل باید این اطلاعات را خیلی جدی بگیرید. اصطلاحاتی مانند باد غالب، نسیم دریا، نسیم زمینی، جریانهای آناباتیک و کاتاباتیک، گرما، تلاطم جانبی لی، نسیم دره، اثر ونتوری و بسیاری موارد دیگر در آموزش پاراگلایدر باید برای شما توضیح داده شود. کسی که مشتاق پاراگلایدر باشد در در طول زمان بهخوبی نمودارهای آبوهوا را میشناسد.
بعد از مدتی شما باید با حضور هارنس و شاید در یک تپه بسیار کوچک با شیب ملایم، دوباره به زمین چمن برگردید. همچنین علاوهبر تمام درسهایی که یاد گرفتید شما باید تمرین بالا و پایین بردن پاراگلایدرها را هم بهخوبی فرابگیرید. همچنین باید بدانید که روشهای مختلفی برای لانچکردن، بسته به شرایط باد وجود دارد، بنابراین باید انتظار داشته باشید که هر یک از آنها را تمرین کنید. در ادامه شما باید با تکنیک فرود آشنا شوید. انتخاب محل فرود و آنچه باید برای فرود مطمئن و ایمن به دنبال آن باشید، خیلی مهم است. شما باید از خطوط برق اجتناب کنید، مراقب باد غالب و ویژگیهای احتمالی زمین که میتواند باعث آشفتگی شما شود باشید. فراموش نکنید، هرگز در مزرعهای که فقط یک گاو در آن است فرود نیاید… احتمالاً گاو نر است و احتمالاً شما هم بال قرمز دارید!
وقتی از کنترل بال ها مطمئن شدید، وقت آن است که بال را بالا بیاورید و مانند باد بدوید تا زمانی که پاهایتان از زمین بلند شود. در این حالت معمولاً فقط چند متر از زمین فاصله دارید، اما در حال پرواز هستید! این یکی از هیجانانگیزترین احساساتی است که برای مدتی طولانی برای شما باقی میماند! هنگامی که یک بار این کار را انجام دادید، آن را بارها و بارها و بارها انجام دهید تا زمانی که از بالا رفتن از تپه خسته شوید. مدتی بعد باید با آموزش پاراگلایدر در شرایط باد شدیدتر آشنا شوید، آن روز برای قدرت باد احترام بیشتری قائل خواهید شد.
همانطور که اعتماد به نفس شما افزایش مییابد، زمان آن فرا میرسد که به یک تپه بزرگتر بروید؛ راه اندازی، جلسه توجیهی، چکهای قبل از پرواز انجام میشود و شما آماده پرواز خواهید شد. اولین باری که در این تپهها زیر پای شما خالی میشود، نفستان بند میآید. بسته به اعتمادبهنفس و تواناییهایتان، ممکن است از شما خواسته شود که چند چرخش، شاید یک چرخش ۳۶۰ درجه، تعدادی عدد ۸ و یک حرکت استاندارد برای فرود را انجام دهید. وقتی حرفهای شوید متوجه میشوید که میتوانید چقدر نرم پاراگلایدرها را فرود بیاورید، هرچند اگر سرعت و جهت باد را بهدرستی در نظر نگیرید، کار خیلی سخت خواهد شد. درنهایت هم وقتی کاملاً به این کار مسلط شدید میفهمید که پرواز با پاراگلایدر آسان است و پرواز خوب با آن نیاز به فداکاری و تمرین دارد.
محدودیتهای پاراگلایدر
هر هواپیما یا ماشینی دارای محدودیتهایی است که باید در آنها عملیاتی شود، برای مثال ماشین شما فقط میتواند در انواع خاصی از جادهها و با سرعت معینی حرکت کند. پاراگلایدر هم از این نظر فرقی با ماشین ندارد، بیشتر بخشهای آموزش پاراگلایدر، به کنترل بال اختصاص ندارد، بلکه به درک محدودیتهای آن اختصاص دارد. پاراگلایدرها در محدوده خود، بسیار ایمن هستند. حالا میپرسیم محدودیتهای پاراگلایدر چیست؟ در درجه اول ۴ چیز یعنی سرعت، قدرت باد، آشفتگی یا همان توربلنس و در نهایت مهارت خلبان. هرچند عوامل بسیار دیگری نیز وجود دارد که در دورههای آموزش پاراگلایدر، ارائه میشود.
محدودیت سرعت در پاراگلایدر
پاراگلایدرها برای پرواز با سرعت ۲۰ تا ۴۵ کیلومتر در ساعت طراحی شدهاند. هرچند گلایدرهای با کارایی بالا تا سرعت ۶۵ کیلومتر در ساعت هم سرعت میگیرند. گاهی پیش میآید که سرعت شما خیلی کند میشود و گلایدر دیگر پرواز نمیکند. در این حالت اگر بال سفتوسختی داشته باشید، مشکل چندانی پیش نمیآید، اما بال نرم پاراگلایدر جریان هوا را دوست ندارد. در این حالت ممکن است توقف، چرخش، سقوط و غیره پیش بیاید. البته باز هم این آخر کار نیست چون اکثر گلایدرهای مدرن برای بهبود سریع شرایط پرواز، طراحی شدهاند، اما اگر این اتفاقات نزدیک به زمین رخ دهد خطرناک است. خلاصه خلبان مسئول سرعت است و اگر در نزدیکی زمین خیلی آهسته پرواز کند اوست که مقصر است. در آموزش پاراگلایدر، کنترل سرعت مهمترین شرط حرفهایشدن است.
محدودیت پاراگلایدر در باد شدید
اگر خیلی باد میوزد پرواز نکنید! این یک اصل است. پاراگلایدرها به باد بیش از حد حساس هستند. اگر خلبانی در یک باد شدید، سریعتر از حداکثر سرعت گلایدر براند، ممکن است از عقب به سمت زمین فرود بیاید. بر این اساس شما نباید وقتی میبینید باد شدید است پرواز کنید. در این حالت حتی اگر یک خلبان برجستهای هم باشید باز ممکن است نتوانید کنترلی روی سرعت داشته باشید.
تلاطم یا توربولنس در پاراگلایدر
تلاطم در اثر حرکت باد از روی موانع (درختان، خانهها، تپهها، کوهها و غیره) روی زمین یا هوا، ایجاد میشود. هنگامی هم که خورشید هوای نزدیک به زمین را گرم میکند، تلاطم، ناشی از فعالیت حرارتی است. در این بین هوای گرم به صورت یک حباب نامرئی بالا میرود تا جایی که به ارتفاع نقطه شبنم (نه همیشه) میرسد و ابری را تشکیل میدهد. این حبابهای هوای گرم باعث تلاطم میشوند. این تلاطم وقتی ملایم باشد، توسط خلبانان پاراگلایدر برای به دست آوردن ارتفاع برای ماجراجوییهای متقابل، استفاده میشود.
خلاصه وقتی تلاطم زیاد باشد، این پدیده میتواند بال را بیثبات کند و باعث پارگی آن شود. راه حل این است: در شرایط متلاطم بلند نشوید و یاد بگیرید که باد را بفهمید و موقعیت احتمالی برخاستن یا فرود را ارزیابی کنید. در ضمن یادتان باشد در داخل یا نزدیک ابرها هم تلاطم شدید است.
مهارت خلبان در آموزش پاراگلایدر
ما انسانها توانایی عجیبی در اشتباه کردن داریم؛ حواسمان پرت میشود، احساساتی میشویم و قدرت قضاوتمان در لحظه تیره میشود. پس شما باید آموزشهای مناسب را دریافت کنید، بهطور منظم تمرین کنید، در مورد سایتهای جدید پرواز، مشاور با تجربه پیدا کنید و هرگز بهتنهایی پرواز نکنید. شما اگر تجهیزات ایمنی را در شرایط خوبی نگه دارید، تجربه پرواز با پاراگلایدر، ایمن و سرگرمکنندهترین کار ممکن خواهد بود.
حرف آخر؛ در آموزش پاراگلایدر به مربی خود اعتماد کنید
پاراگلایدر یک ورزش خطرناک است، شما باید خطر را کاهش دهید و این کار با اعتماد به مربی، ممکن میشود. مثلاً اگر در ابتدای کار مربی به شما کیسه هوا میبندد، بهتان برنخورد چون بهترین تجهیزاتی که میتوان این روزها برای یک نوخلبان در پاراگلایدر داشت، کیسههای هوای بزرگی است که خیلی بهدرد شما میخورد. خلاصه وقتی در حال یادگیری هستید بهترین کار این است که در آموزش پرواز با پاراگلایدر به مربی خود اعتماد کنید.
یادتان باشد افراد بسیار با تجربهای در این کار هستند، آنها ممکن است مدت طولانی پرواز کرده باشند و به افراد زیادی آموزش داده باشند. بنابراین آنها میدانند که آدمها چگونه یاد میگیرند و میتوانند روش تدریس خود را با استانداردهای مختلف دانشآموزانشان تغییر بدهند. بنابراین به توصیههای مربی خود عمل کنید. بعد از آن، کار به تمرین و فداکاری ختم میشود و شما باید برای لانچ رو به جلو و لانچ معکوس، زمان بگذارید. ما در اکتیک، زبدهترینهای آموزش پاراگلایدر را به شما متصل میکنیم.
بدون دیدگاه، دیدگاه خود را در زیر اضافه کنید!